Soalan Kubur

PERTANYAAN MUNKAR DAN NAKIIR DITUJUKAN KEPADA SIAPA ?

                  ﺍﻠﺤﺸﺭ  ﻜﺑﻌﺚ  ﻭﺍﺟﺏ  ﻨﻌﻴﻤﻪ  ﺍﻠﻘﺑﺭ  ﻋﺫﺍﺏ  ﺛﻡ  ﺴﺆﺍﻠﻨﺎ - ٩٦

Qaalasy syaikhusy syaarihu ibraahimul baijuriy rahimahullaahu ta ‘alaa wa nafa ‘anaa bi ‘uluumihi fid daarain : qauluhu : su aalunaa tsumma ‘adzaabul qabri  na ‘iimuhu waajib ka ba’tsil Hasyri .

{ ﺴﺆﺍﻠﻨﺎ } Ditanya akan kita { ﺍﻠﻘﺑﺭ ﻋﺫﺍﺏ ﺛﻡ } kemudian siksa kubur { ﻭﺍﺟﺏ ﻨﻌﻴﻤﻪ } nikmatnya ialah wajib { ﺍﻠﺤﺸﺭ ﻜﺑﻌﺚ } sepertimana bangkit ke Padang Mahsyar .

Syarah

{ su aalunaa } bermula ditanya akan kita di dalam kubur { tsumma ‘adzaabul qabri } kemudian siksa kubur bagi orang kafir serta orang Mu΄min yang derhaka { na ‘iimuhu waajib  } dan nikmatnya, ya’ni nikmat kubur ialah wajib iaitu wajib ‘aqli yang ‘aridhi bagi orang Mu΄min yang thaat { ka ba’tsil Hasyri } sepertimana bangkit ke Padang Mahsyar .

[  ٦٠٦ ]

ﺍﻟﻤﻧﺎﻓﻘﻴﻥ ﻭ  ﺍﻟﻤﺆﻤﻧﻴﻦ : ﺍﻟﺪﻋﻭﺓ  ﺃﻤﺔ  ﻤﻌﺎﺷﺭ  ﺇﻴﺎﻧﺎ  ﻧﻜﻴﺭ  ﻭ  ﻤﻧﻜﺭ  ﺴﺆﺍﻞ : ﺃﻱ ( ﺴﺆﺍﻠﻨﺎ ) : ﻗﻭﻠﻪ

 ﻴﺴﺄﻞ  ﻭٳﻧﻤﺎ ٬ ﻴﺴﺄﻞ  ﻻ  ﺍﻟﻛﺎﻓﺭ : ﺗﻤﻬﻴﺪﻩ  ﻓﻲ  ﻗﺎﻞ  ﺤﻴﺙ  ﺍﻟﺑﺭ  ﻋﺑﺪ  ﻻﺑﻥ  ﺧﻼﻓﺎ ٬ ﺍﻟﻜﺎﻓﺭﻴﻥ ﻭ

                 

           ٬ ﺧﻼﻓﻪ  ﻋﻟﻰ  ﻭﺍﻟﺟﻤﻬﻭﺭ ٬ ﺍﻫ . ﺍﻟﻅﺎﻫﺭ  ﻓﻲ  ﻟﻺﺴﻼﻡ  ﻻﻧﺗﺴﺎﺑﻪ  ﻭﺍﻟﻤﻧﺎﻓﻖ  ﺍﻟﻤﺆﻤﻥ

                                         

Qauluhu : ( suaalunaa ) ai : su aalu munkarin wa nakiirin iyyaa naa ma ‘aasyira ummatid da’wah : al mu΄ miniina wal munaafiqiina wal kaafiriina, khilaafan libni ‘abdil barri Haitsu qaala fii tamhiidih : al kaafiru laa yus alu, wa innamaa yus alul mu΄ minu wal munaafiqu lintisaabihil is laami fizh zhaahiri . intaha . wal jumhuuru ‘alaa khilaafihi,

{ ﻗﻭﻠﻪ } katanya { ﺴﺆﺍﻠﻨﺎ } tanya akan kita { ﻧﻜﻴﺭ ﻭ ﻤﻧﻜﺭ ﺴﺆﺍﻞ : ﺃﻱ } bermula tanya oleh Munkar dan Nakir { ﺇﻴﺎﻧﺎ } akan kita { ﺍﻟﺪﻋﻭﺓ ﺃﻤﺔ ﻤﻌﺎﺷﺭ } ummat da’wah { ﺍﻟﻤﺆﻤﻧﻴﻦ } segala orang beriman { ﻭﺍﻟﻜﺎﻓﺭﻴﻥ ﻭﺍﻟﻤﻧﺎﻓﻘﻴﻥ } dan munaafiq dan kafir { ﺍﻟﺑﺭ ﻋﺑﺪ ﻻﺑﻥ ﺧﻼﻓﺎ } menyalahikan Ibni ‘Abdil Barr { ﻗﺎﻞ ﺤﻴﺙ } pada tempat berkata ia { ﺗﻤﻬﻴﺪﻩ ﻓﻲ } di dalam Tamhiid { ﻴﺴﺄﻞ ﻻ ﺍﻟﻛﺎﻓﺭ } orang kafir itu tidak akan disoal {  ﻭﺍﻟﻤﻧﺎﻓﻖ ﺍﻟﻤﺆﻤﻥ  ﻴﺴﺄﻞ  ﻭٳﻧﻤﺎ } dan hanya disoal kepada orang beriman dan orang munaafiq { ﺍﻟﻅﺎﻫﺭ ﻓﻲ ﻟﻺﺴﻼﻡ ﻻﻧﺗﺴﺎﺑﻪ } kerana terbangsanya dengan Islam pada zhahir { ﺍﻫ } intaha - habis { ﻭﺍﻟﺟﻤﻬﻭﺭ } dan jumhur               { ﺧﻼﻓﻪ ﻋﻟﻰ } berlaku mereka itu atas khilaf .

SYARAH

{ Qauluhu } Katanya { su aalunaa } dengan tafsiran ini dapat kita fahami bahawasa su aalunaa itu mashdar , sa alaa yas alu mas alatan su aalan – ertinya tanya. su aalu itu mashdar, naa mudhaf ilaih – dengan taqrir Syeikh kita ini dapat difahami bahawa su aalu – mashdar idhafat kepada maf ul . Maka fa‘ilnya ? { ai : su aalu munkarin wa nakiirin } bermula tanya oleh – oleh shifat fa‘ilnya Munkar dan Nakiir { iyyaa naa } akan kita - naa tadi apabila jadi senggang, kita panggil akan dia dhamir munfashil, ya’ni datang ia dengan rupa iyyaa naa . Dan jika ia berhubung dipanggil dengan nama dhamir muttashil seperti su aalunaa { su aaluna } ditanya akan kita tetapi siapa yang dimaksudkan dengan kita di sini ? iaitu { ma ‘aasyira } dipanggil nashab ikhtishash, ya’ni seolah-olah kata khusus iaitu { ummatid da’wah } semua ummat da’wah – ini umum iaitu semua ummat yang sampai seruan da’wah, sama ada ianya  { al mu΄miniina } segala orang yang beriman iaitu sebagai ummatud da’wah wal ijaabah { wal munaafiqiina wal kaafiriina } dan munaafiq dan kafir menurut jumhur ‘Ulama΄ { khilaafan libni ‘abdil barri } kerana menyalahi Ibni ‘Abdil Barr yang bermadzhab Maliki { Haitsu qaala } pada tempat berkata ia atau kerana berkata ia { fii tamhiidih } di dalam Tamhiid iaitu kitab yang berpuluh juzuk dan jika disusun tingginya hampir separas pinggang { al kaafiru laa yus alu } orang kafir itu tidak akan disoal kerana telah nyata tiada imannya sedangkan soal Munkar dan Nakir itu ialah bagi melahirkan kebenaran, sama ada iman seseorang itu benar ataupun tidak { wa innamaa yus alul mu΄ minu wal munaafiqu } dan hanya disoal kepada orang yang beriman dan orang munaafiq              { lintisaa } ini ‘illat suatu mahzhuf, nisbah kepada munaafiq sahaja .

Soal : Kenapa orang munaafiq juga ditanya sedangkan mereka itu pada haqiqatnya termasuk di dalam golongan kafir sedangkan tadi dikatakan al kaafiru laa yus alu ? Jawab : Maka didatangkan ‘illat, ya’ni wa innamaa yus alul munaafiqu { lintisaa bihil is laami fizh zhaahiri } kerana terbangsanya munaafiq itu dengan Islam pada zhahir { intaha } habis bagi pendapat Ibnu ‘Abdil Barr { wal jumhuuru } - ai wal jumhuuru minal ‘Ulama΄ dan jumhur daripada ‘Ulama΄ { ‘alaa khilaafihi } atas khilaf yang berlaku di antara mereka itu .

Insyaa Allaah akan bersambung .

Rujukan : Kitab Tuhfatul Muriid oleh Asy Syeikh Ibrahim Al Baijuri, syarah bagi Kitab Jaharatut Tauhiid oleh Asy Syeikh Ibrahim Al Laqqaani .

Penawar Bagi Hati siri 8

Bab Yang Pertama Pada Menyatakan ( Syarhuth Tha ‘aam )

Sangat Loba Atas Makanan

Adalah sangat loba atas makanan itu setengah daripada asal segala kejahatan kerana perut itu tempat keluar bagi segala keinginan kerana daripadanya terjadi keinginan faraj . Kemudian apabila mengerasi oleh keinginan makanan dan keinginan jima’, nescaya terjadi daripadanya sangat loba kepada harta kerana tiada dapat menunaikan dua keinginan itu melainkan dengan harta .

Dan terjadi daripada ingin kepada harta itu, ingin kepada kemegahan kerana sukar mengusahai akan harta itu melainkan dengan kemegahan . Kemudian apabila menuntut ia harta dan kemegahan dan mendapat ia akan keduanya, nescaya berhimpun padanya oleh beberapa banyak daripada kebinasaan seperti riya΄ dan takabbur dan dengki dan berseteru ( bermusuh ) dan lain daripadanya, dan tempat keluar semuanya itu, perut . Maka kerana itu membesarkan oleh Rasulullah shallallaahu ‘alaihi wa sallam akan pekerjaan lapar . Maka bersabda ia :

ﻭَﺍﻠْﻌَﻄَﺶِ   ِ ﺍﻠْﺠُﻭْﻉ   ﻤِﻥَ   ﺗَﻌَﺎﻠَﻰ   ﭐﷲِ   ﺍِﻠَﻰ   ﺍَﺤَﺏَّّ   ٍ ﻋَﻤَﻞ   ﻤِﻥْ  ﻤَﺎ

Ertinya : ‘ Tiada ada pekerjaan yang lebih kasih kepada Allah Ta‘ala

daripada lapar dan dahaga ’ .

Dan bersabda ia :

ﺍﻠْﺠُﻭْﻉُ  ِ ﺍﻷَﻋْﻤَﺎﻞ  ُ ﺴَﻴِّﺪ

Ertinya : ‘ Penghulu segala pekerjaan itu lapar ’ . ( Telah berkata Al ‘Iraqi bahawa ia tidak mendapati bagi hadith ini asalnya ) .

Dan sabda Nabi shallallaahu ‘alaihi wa sallam :

ُ ﺍﻠْﻌِﺑَﺎﺪَﺓ   ﻫِﻰَ ِ ﺍﻠﻄَّﻌَﺎﻡ  ُ ﻭَﻗِﻠَّﺔ   ﺍﻠْﻌِﺑَﺎﺪَﺓِ   ﻧِﺼْﻑُ   ﺍﻠْﻔِﻜْﺭُ

Ertinya : ‘ Berfikir itu setengah ibadat dan sedikit makan itu

ia satu ibadat ’ .

Dan sabda Nabi shallallaahu ‘alaihi wa sallam :

ٍ ﻭَﺘَﻔَﻜُّﺭًﺍ   ﺠُﻮْﻋًﺎ   ﺍَﻄْﻮَﻠُﻜُﻢْ   ﺗَﻌَﺎﻠَﻰ   ﭐﷲِ  ﻋِﻧْﺪَ   ﺍَﻓْﺿَﻠُﻜُﻢْ

ﻨَﺆُﻮْﻡ  ﺷَﺭُﻮْﺏٍ  ٍ ﺍَﻜُﻮْﻞ   ﻜُﻞُّّ   ﺗَﻌَﺎﻠَﻰ   ﭐﷲِ  ﺍِﻠَﻰ  ﻮَﺍَﺑْﻐَﺿُﻜُﻢْ

Ertinya : ‘ Yang lebih afdhal daripada kamu pada sisi Allah Ta‘ala yang lebih lama kamu lapar dan berfikir dan yang lebih dibenci daripada kamu kepada Allah Ta‘ala tiap-tiap yang banyak makan, banyak minum, banyak tidur ’ .

Dan sabda Nabi shallallaahu ‘alaihi wa sallam :

ﺑَﻄْﻧِﻪِ   ﻤِﻦْ   ﺸَﺭًّّﺍ   ﻮِﻋَﺎﺀً   ﺁﺪَﻡَ   ﺍﺑْﻦُ  َ ﻤَﻸ  ﻤَﺎ

ﺻُﻟْﺑَﻪُ   ﻴُﻘْﻤِﻦَ   ﻟُﻘََﻴْﻤَﺎﺖٌ    ﺁﺪَﻡَ   ﺍﺑْﻦَ  ﺤَﺴْﺏَ  

Ertinya : ‘ Tiada memenuhkan manusia akan bejana yang lebih jahat daripada perutnya, memada akan manusia oleh beberapa suap yang membetulkan akan tulang belakangnya ’ . Menyebut akan segala hadith ini Al Imam Al-Ghazali di dalam kitab Ar Arba‘in fii Usuluddin .

Dan ketahui olehmu bahawasanya bagi lapar itu beberapa faedah :

1. Setengah daripadanya nipis hati hingga mendapat ia akan sedap mengerjakan ‘ibadat .

2. Dan setengah daripadanya cerdik hati kerana kenyang itu menyebabkan bodoh .

3. Dan setengah daripadanya memecahkan keinginan mengerjakan maksiat dan mengerasi atas nafsu yang sangat menyuruh dengan kejahatan .

4. Dan setengah daripadanya ringan tubuh bagi sembahyang tahajjud dan mengerjakan ‘ibadat dan hilang mengantuk yang menegah ia daripada ‘ibadat .

5. Dan setengah daripadanya memada dengan sedikit harta dunia .

Adapun kenyang itu, maka ada padanya beberapa kebinasaan :

1. Ketiadaan sedap mengerjakan ‘ibadat .

2. Menambah keinginan nafsu .

3. Ketiadaan kasihan akan yang miskin, kerana apabila ia kenyang, nescaya menyangka ia akan sekalian manusia semuanya kenyang . Bersalahan lapar . Maka ia sebab bagi kasihan belas akan orang miskin . Dan inilah setengah daripada hikmah wajib puasa .

4. Lemah daripada mengingat akan ‘ilmu yang memberi manfaat .

5. Bahawasanya orang yang sempurna imam itu pergi datang ia kepada masjid, dan orang yang banyak kenyang itu, lagi datang kepada jamban .

Maka jika engkau berkata : Sesungguhnya telah jadi kenyang itu ‘adat bagiku, maka betapa aku meninggalkan dia ? Maka dijawab bahawasanya yang demikian itu mudah atas mereka yang menghendaki akan dia dengan diansur-ansur, dan iaitu bahawa mengurangi engkau pada tiap-tiap hari daripada mengurangi engkau pada tiap-tiap hari daripada makanan engkau yang biasa kadar sesuap hingga mengurangi engkau akan sepinggan di dalam sebulan . Maka tiada nyata bekas mengurangkan itu pada diri engkau dan jadilah menyedikitkan itu ‘adat engkau :

Dan ketahui olehmu bahawasanya menyedikitkan makan itu tiga pangkat :

1. Pangkat As Siddiqin, iaitu menyimpan atas kadar memelihara badannya daripada binasa, dan iaitu kadar ditakuti dengan sebab kurang daripadanya akan binasa ‘aqal atau menyebabkan mati .

2. Bahawa terpada ia dengan setengah cupak tiap-tiap hari, dan iaitu memenuhi sepertiga perut . Dan atas yang demikian itu memperbuat oleh Saiyidina Umar radhiyallaahu 'anhu dan jama‘ah daripada Shahabat kerana adalah makanan mereka itu segantang sya‘ir pada tiap-tiap tujuh hari.

3. Bahawa memadakan secupak tiap-tiap hari . Dan apabila melebihi akan yang demikian itu, maka ia bersekutu akan orang kebanyakan, dan masuk di dalam membanyakan makan .

Adapun menyedikitkan makan dengan ditilik kepada masa, maka iaitu tiga pangkat juga :

1. Yang lebih tinggi bahawa lapar ia tiga hari atau lebih, ertinya tiap-tiap hari atau lebih sekali makan . Maka sesungguhnya adalah Saiyidina Abu Bakar radhiyallaahu ‘anhu lapar ia enam hari .

2. Dan adapun yang pertengahannya, bahawa makan ia pada tiap-tiap dua hari .

3. Dan yang lebih rendah, bahawa makan ia tiap-tiap hari sekali .

Adapun mereka yang makan dua kali pada tiap-tiap hari, maka tiada ada baginya kelakuan lapar sama sekali . Dan adalah ia meninggalkan kelebihan lapar .

Wallaahu a’lam .